Chipata leren kennen
Door: Roosjes
Blijf op de hoogte en volg Rozemarijn
01 Oktober 2014 | Zambia, Chipata
Onze eerste week zit er ruimschoots op. We hebben vooral kennis gemaakt met het land, het stadje, de mensen en het bisdom. Deze tijd heb ik ook wel nodig gehad om te kunnen acclimatiseren. Het is zo een andere cultuur en land als Nederland dat een week eigenlijk nog te kort is. Het huisje hebben we ons nu een beetje eigen gemaakt. We hebben bedacht hoe we boodschappen willen gaan doen in de toekomst en ook de ruimte ingericht zoals wij hem prettig vinden. Er was een bed over en daar hebben we een bank van gemaakt. We koken hier op een tweepits gasstel. Het gaat tergend traag en om die reden hebben we er een tweede kookstel bijgekocht. We hadden alleen bijna brand… de stroomvoorziening is hier anders aangelegd als bij ons en er kwam rook uit het stopcontact.. oeps….. Nu koken we met 1 stel in de keuken en het andere in de woonkamer. Zo zitten we op verschillende groepen.
Wat wel leuk is om te vertellen is dat Cindy en ik op een avond op straat liepen en we de maan andersom aan de hemel zagen staan. De maan is een kwart naar beneden gedraaid..Dan pas besef ik me dat ik echt in een ander deel van de wereld verblijf. Als de maan al op zijn kop hangt.
Marien, Vera-Jane en ik hebben zaterdag inkopen gedaan op de markt. We kwamen bij een kraampje waar de groenten er goed uitzagen. We keken al een tijdje en achter de kraam zaten verschillende vrouwen op de grond te lunchen. Ze riepen ons om bij hun te komen. We moesten mee lunchen. Ze leken ons eerder geen stuk groente te willen verkopen. We moesten onze handen wassen en mochten een hand eten uit de pannetjes nemen. Nashima het typische gericht van hier met een heerlijk groente prutje. We hebben ons hierna voorgesteld. Het is normaal om eerst elkaar een beetje te leren kennen en dan je pas voor te stellen. We hebben genoten van het beetje eten wat we gepakt hebben en hartelijk bedankt voor de lunch. Vervolgens hebben we veel groenten gekocht bij deze vrouwen. Verderop hebben we bij een prachtige kraam vol verschillende bonen geleerd hoe we onze chitenga goed moesten om doen. Dit was erg hilarische. Ze vinden het erg leuk als we hun taal proberen te spreken en zijn trots als ze ons wat mogen bijbrengen van hun taal en gedragingen. Ze moeten ook erg lachen als ze ons zien proberen.
Afgelopen zondag zijn we naar een compound geweest waarin Vera-Jane, Cindy en ik veel gaan werken. Het heet hier Navotika. Dit betekend We are suffering. Ze noemen het nu geloof ik alleen Marie mother of God. We zijn hier ook naar de kerk geweest. We zijn met een Ierse Father die al 40 jaar in Chipata werkt als white father naar de compound geweest. Hij heeft een Toyota Jeep waarin we achterin de bak moesten zitten, opgevouwen. We moesten een hobbelige weg op met stenen en gaten en kuilen in de weg. Als de regentijd is begonnen schijnt deze weg ook onbegaanbaar te zijn. Ik snap nu waarom ze hier allemaal SUV’s hebben en Jeeps…. Eenmaal boven zagen we de kerk en erg veel mensen. We zijn met de groep de kerk in gegaan. Ze waren aan het bidden. Voorin de kerk was een plek voor ons vrij gehouden. Na het bidden werd er gezongen en op elektrische gitaren, trommels en andere instrumenten gespeeld. De mensen van het koor dansen er ook nog typisch bij. Ze noemen de muziek hier Gospel. Het klinkt echter wel heel anders als de Gospel uit de films. Prachtige Zambiaanse zang en ritmes. Het gaf een vertederend gevoel om hier deel van te mogen zijn. De gospel werd afgewisseld met gepreek van verschillende fathers en belangrijke mensen.. Door de vele afwisseling was het geen straf om lang in de kerkbankjes te moeten zitten. Er waren meisjes die in de zelfde klederdracht prachtig danste, klapte en zongen. Van een jaar of 4 tot een jaar of 9. Ook misdienaren in mooie gewaden hielpen de fathers bij de mis. Er werd veel gezongen en ook hier geef je een gift rond het einde van de mis. Na het geven van geld waren er mensen die etenswaren schonken waaronder levende kippen die aan de oksel meegenomen werden en aan de misdienaren afgegeven. Het gevoel hier in de kerk was erg warm, vol passie en liefde en familiaire. Ik snap dat mensen hier naar de kerk gaan. Het is een samenzijn, een familie gebeuren.. Hier heeft de kerk naast het geloof ook een functie. Aan het einde van de mis werden wij naar voren gevraagd en moesten we ons weer voorstellen. Iedereen begroete ons vriendelijk.
Naderhand werd ik geroepen. Rroowse… hoorde ik achter me. Het was een bekend vrouwen gezicht… Het was de vrouw die mij de chitenga had om geknoopt. Het was erg leuk om herkend te worden en om haar te herkennen.
Na de mis mochten we mee eten met de fathers en de nonnen. We hebben weer Nashima gegeten, met groenten, kip, rijst en aardappelen. Na het eten heeft een van de nonnen vol trots hun huis laten zien. Hier wonen ze met vier nonnen. Hun huis is ons huis. Als we weer in Navotika zijn mogen we gerust wat te drinken pakken een ei koken of bidden in hun gebedsruimte. Erg gastvrij allemaal.
Bij de waterput van de kerk zijn meisjes die hun grote emmers vullen en die vervolgens op hun hoofd dragen naar hun huis. Je moet je voorstellen dat het niet een lullig emmertje is met water, maar een gigantische hoeveelheid… Echt super knap. En natuurlijk op de blote voeten.
We gingen weer terug met de Ierse father.. niet alleen wij…. De verschillende etenswaar werden verdeeld over de verschillende gebieden en wij moesten ook een deel meenemen waaronder ook vier levende kippen. Ik heb ook een kip vastgehouden bij de oksel en achterin de auto gedaan. De vier kippen zaten met vijf van ons achterin de bak.
Vandaag hebben we onze eerste werkafspraak. Gisteren hebben we een voorstel rondje gehad vanuit het bisdom. Als ik het volgende blog schrijf zal ik iets meer vertellen over het bisdom en de projecten.
Laat gerust een berichtje achter bij reacties. Dat vind ik leuk.
Ik probeer mijn verhaal ook te uploaden met alinea’s. Ben benieuwd of dat gaat lukken.
Kusjes..
Wat wel leuk is om te vertellen is dat Cindy en ik op een avond op straat liepen en we de maan andersom aan de hemel zagen staan. De maan is een kwart naar beneden gedraaid..Dan pas besef ik me dat ik echt in een ander deel van de wereld verblijf. Als de maan al op zijn kop hangt.
Marien, Vera-Jane en ik hebben zaterdag inkopen gedaan op de markt. We kwamen bij een kraampje waar de groenten er goed uitzagen. We keken al een tijdje en achter de kraam zaten verschillende vrouwen op de grond te lunchen. Ze riepen ons om bij hun te komen. We moesten mee lunchen. Ze leken ons eerder geen stuk groente te willen verkopen. We moesten onze handen wassen en mochten een hand eten uit de pannetjes nemen. Nashima het typische gericht van hier met een heerlijk groente prutje. We hebben ons hierna voorgesteld. Het is normaal om eerst elkaar een beetje te leren kennen en dan je pas voor te stellen. We hebben genoten van het beetje eten wat we gepakt hebben en hartelijk bedankt voor de lunch. Vervolgens hebben we veel groenten gekocht bij deze vrouwen. Verderop hebben we bij een prachtige kraam vol verschillende bonen geleerd hoe we onze chitenga goed moesten om doen. Dit was erg hilarische. Ze vinden het erg leuk als we hun taal proberen te spreken en zijn trots als ze ons wat mogen bijbrengen van hun taal en gedragingen. Ze moeten ook erg lachen als ze ons zien proberen.
Afgelopen zondag zijn we naar een compound geweest waarin Vera-Jane, Cindy en ik veel gaan werken. Het heet hier Navotika. Dit betekend We are suffering. Ze noemen het nu geloof ik alleen Marie mother of God. We zijn hier ook naar de kerk geweest. We zijn met een Ierse Father die al 40 jaar in Chipata werkt als white father naar de compound geweest. Hij heeft een Toyota Jeep waarin we achterin de bak moesten zitten, opgevouwen. We moesten een hobbelige weg op met stenen en gaten en kuilen in de weg. Als de regentijd is begonnen schijnt deze weg ook onbegaanbaar te zijn. Ik snap nu waarom ze hier allemaal SUV’s hebben en Jeeps…. Eenmaal boven zagen we de kerk en erg veel mensen. We zijn met de groep de kerk in gegaan. Ze waren aan het bidden. Voorin de kerk was een plek voor ons vrij gehouden. Na het bidden werd er gezongen en op elektrische gitaren, trommels en andere instrumenten gespeeld. De mensen van het koor dansen er ook nog typisch bij. Ze noemen de muziek hier Gospel. Het klinkt echter wel heel anders als de Gospel uit de films. Prachtige Zambiaanse zang en ritmes. Het gaf een vertederend gevoel om hier deel van te mogen zijn. De gospel werd afgewisseld met gepreek van verschillende fathers en belangrijke mensen.. Door de vele afwisseling was het geen straf om lang in de kerkbankjes te moeten zitten. Er waren meisjes die in de zelfde klederdracht prachtig danste, klapte en zongen. Van een jaar of 4 tot een jaar of 9. Ook misdienaren in mooie gewaden hielpen de fathers bij de mis. Er werd veel gezongen en ook hier geef je een gift rond het einde van de mis. Na het geven van geld waren er mensen die etenswaren schonken waaronder levende kippen die aan de oksel meegenomen werden en aan de misdienaren afgegeven. Het gevoel hier in de kerk was erg warm, vol passie en liefde en familiaire. Ik snap dat mensen hier naar de kerk gaan. Het is een samenzijn, een familie gebeuren.. Hier heeft de kerk naast het geloof ook een functie. Aan het einde van de mis werden wij naar voren gevraagd en moesten we ons weer voorstellen. Iedereen begroete ons vriendelijk.
Naderhand werd ik geroepen. Rroowse… hoorde ik achter me. Het was een bekend vrouwen gezicht… Het was de vrouw die mij de chitenga had om geknoopt. Het was erg leuk om herkend te worden en om haar te herkennen.
Na de mis mochten we mee eten met de fathers en de nonnen. We hebben weer Nashima gegeten, met groenten, kip, rijst en aardappelen. Na het eten heeft een van de nonnen vol trots hun huis laten zien. Hier wonen ze met vier nonnen. Hun huis is ons huis. Als we weer in Navotika zijn mogen we gerust wat te drinken pakken een ei koken of bidden in hun gebedsruimte. Erg gastvrij allemaal.
Bij de waterput van de kerk zijn meisjes die hun grote emmers vullen en die vervolgens op hun hoofd dragen naar hun huis. Je moet je voorstellen dat het niet een lullig emmertje is met water, maar een gigantische hoeveelheid… Echt super knap. En natuurlijk op de blote voeten.
We gingen weer terug met de Ierse father.. niet alleen wij…. De verschillende etenswaar werden verdeeld over de verschillende gebieden en wij moesten ook een deel meenemen waaronder ook vier levende kippen. Ik heb ook een kip vastgehouden bij de oksel en achterin de auto gedaan. De vier kippen zaten met vijf van ons achterin de bak.
Vandaag hebben we onze eerste werkafspraak. Gisteren hebben we een voorstel rondje gehad vanuit het bisdom. Als ik het volgende blog schrijf zal ik iets meer vertellen over het bisdom en de projecten.
Laat gerust een berichtje achter bij reacties. Dat vind ik leuk.
Ik probeer mijn verhaal ook te uploaden met alinea’s. Ben benieuwd of dat gaat lukken.
Kusjes..
-
01 Oktober 2014 - 11:44
Albert:
Weer een mooi verslag Rozemarijn. Hier hebben we nog een paar dagen vakantie. Mooi weer. We zijn de heidehoning aan het slingeren en Roelof gaat zo vertrekken. Een weekje Ierland met zijn shantykoor. Met oma gaat alles zo haar gangetje. -
01 Oktober 2014 - 11:52
Louise:
Hee roos,
Erg leuk om je te volgen op deze manier!
Heel veel plezier daar!
Groetjess !!! -
01 Oktober 2014 - 12:55
Alice:
Hoi Roos,
Mooi om je verhalen te lezen en dat je het wel naar je zin hebt daar. Ik word er wel een beetje jaloers van. Hier gaat alles goed. Antoine is lekker rustig aan, aan het herstellen en ik ben weer aan het werk en tussen door Roel aan het helpen in zijn nieuwe huis. Wat leuk dat je het merkte aan de maan dat je toch zo ver weg bent. Antoine vertelde net dat het water daar ook andersom weg loopt. Heb je dat al gemerkt?
Veel liefs Alice...
-
01 Oktober 2014 - 14:39
Antoine:
Heb weer geboeid gelezen...mooi verhaal.
Leuk van de maan......bij ons draait het water rechtsom weg in de gootsteen....en bij jullie?????
Ga door met de fijne/mooie blog!!! -
01 Oktober 2014 - 15:19
Zusje :
Hè lieverd! Leuk verhaal! Ik neem ontslag denk ik Haha
Veel plezier -
01 Oktober 2014 - 19:44
Henriette:
Hoi Roos,
Het is weer genieten geblazen hoor van je verhalen! Leuk is dat he, om eens een heel andere cultuur mee te maken. Ook leuk om nu al foto's te zien terwijl je daar bent en niet hoeft te wachten totdat je weer thuis bent.
Ik zag op de kaart dat je dichtbij Malawi zit. Is de nashima gemaakt van mais? Want in Malawi aten wij nsima, een soort dikke maispap, zal dat hetzelfde zijn? Lijken die talen op elkaar?
Ben erg nieuwsgierig wat je verder nog mee ga maken!
Groetjes Henriette -
01 Oktober 2014 - 20:28
Rozemarijn Koers:
de nsima is het zelfde denk ik idd. is van maismeel gemaakt. de taal is ook doorgaans het zelfde denk ik,... ligt 15 minuten met de auto van de grens met Malawi. -
01 Oktober 2014 - 21:52
Marjan:
Zie nu al uit naar je volgende verslag Rozemarijn, je schrijft het boeiend. Leuk hoor.
Wat een indrukken heb je al opgedaan in zo'n korte tijd.
Je hebt vast een mooie gekleurde chitenga gekocht, foto dat je deze draagt krijgen we vast nog wel te zien.
Liefs, Marjan
-
03 Oktober 2014 - 15:43
Hannelore:
Lieve Roos,
Wat een ervaringen allemaal en wat kun je heerlijk schrijven!Gisteren hebben we een lieve eter hier gehad ; ) Geniet van al je indrukken, Groetjes en dikke knuffel van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
