Drukte al om. Blog 8

Afgelopen tijd niet veel van me laten horen. Internet is werkelijk een pain in the ass... Ik denk dat het er nu alweer een week uit is. Tussendoor naar het zwembad geweest waar we internet hebben en het nu geleend van de plaatselijke radiozender Radio Maria.

Veel gedaan de afgelopen weken en dan niet perse met de projecten, maar veel ook andere dingen die studenten voor ons ook gedaan hebben en de mensen hier dat als een soort traditie zien om ons uit te nodigen. Wat helemaal niet erg is, want zo zien we dingen waar we zelf waarschijnlijk niet snel op gekomen waren.

Projecten
De projecten lopen niet helemaal soepel. De tienermoeders waren afgelopen weken in hun examens en de draad weer oppakken is lastig. Communicatie is niet zo als bij ons en er komt snel iets tussen hier in Zambia waardoor het dan niet door kan gaan. Zo is het bij het sexworkers project ook. We zetten kleine stapjes en leren in ieder geval wel erg veel over cultuur en hoe de mensen hier werken en dat is voor mij het grootste leerpunt en resultaat van het hier zijn. Ook halen ze er al veel energie en plezier uit dat wij blanken helemaal de moeite nemen om naar Afrika te reizen om de mensen en de cultuur te zien en te helpen en dat is het dan wel waard dat het niet zo loopt als we gewend zijn in Nederland.

Chinese BBQ
We hebben in het begin van ons verblijf hier een aantal Chinezen ontmoet die hier werken aan de wegen. Hele aardige jonge jongens die ons al eens uitgenodigd hadden langs te komen. Dit kwam er alleen steeds niet van omdat ze te druk waren met hun werk. Plotseling werden we gebeld door Pan. Het was zijn verjaardag en hij nodigde ons uit voor een BBQ bij hun huis. Super leuk. Meteen gezegd dat we dit gingen doen natuurlijk. Marien, Hessel, Manon, Cindy en ik werden opgehaald door hem en aan de rand van Chipata was hun accommodatie. Ze leven hier met ongeveer 40 Chinezen denk ik. Iedereen stond buiten en keek ons aan. Weer voelde ik me een attractie in Afrika. Allemaal Chinese mannen die natuurlijk alleen maar aan het werk zijn of bij elkaar. Ik begon met wat foto’s maken en al snel volgde zij met foto’s maken van ons. Dit is niet meer opgehouden tot we weer weg gingen. Pan had een BBQ georganiseerd die zeer goed voor elkaar was. Een soort gootje op pootjes waar dan vuur in zit en daar leggen ze dan spiesjes met vlees op waardoor het lijft liggen. Dit draaien ze contant en dan is het klaar. Best handig. Geen gedoe met vieze roosters. Heerlijk geitenvlees gehad. Hierna zaten er een paar mensen binnen waaronder wij. Er was een ronde tafel. Kokkies aan het wokken en noedels aan het rollen. We gingen zitten aan een vol gedekte tafel. Natuurlijk met een draaischijf. Alles wat ik hier zag kwam uit China. Werkelijk alles halen ze uit China. Zelfs de kokkies. Het eten zal wel van de markt hier komen, maar zelfs sigaretten en de drank kwam uit China. Heerlijke gerechten. Allemaal erg gekruid. Vooral koriander en pittige gerechten. Heerlijk. We hebben ontzettend genoten van weer een andere cultuur in een cultuur. Zoals het Chinezen begaat was alle drank binnen no time op en waren ze hartstikke bezopen en moesten naar bed omdat ze niet meer op hun benen konden staan.

Rest van de week
Het was een erg warme week en we hebben deze week dan ook twee keer gezwommen. De laatste keer met het jonge zoontje van ene Fransman die net iets voor ons hier is aangekomen om voor de Diocese te gaan werken. Hij vond het geweldig om in het zwembad te zijn met ons. Communicatie met een beetje Engels en een beetje Frans. Maar al snel begrijp je elkaar. Er waren ook Zambianen, Chinezen en hierdoor een mooie verzameling van nationaliteiten. De Zambianen gingen nog een wedstrijdje zwemmen tegen de Chinezen.. Maar die kunnen dus echt niet zwemmen die Zambianen. Wel grappig. Chinezen zijn goed in werkelijk de stomste dingen. Zo deden ze een wedstrijdje wie het langste onder water kon blijven... Je raad het al. Zambiaan kwam na 5 seconden al boven drijven terwijl de Chinees het bijna een minuut kon uithouden.

Petauke
Tijdens het stappen hebben we een jongen leren kennen genaamd Happy. Hij woont in Petauke. Dit is ongeveer 200 KM verderop. Hij is helemaal gek van Cindy... (Alleen zij niet van hem). Hij had ons uitgenodigd eens langs te komen. Dus dat gingen Cindy en ik doen met onze collega Christabel die hem al langer kent. Een mooie kans om wat meer van Zambia te ontdekken. De reis startte op de warmste dag van de week. Sochtend had ik om 7 uur nog even snel boodschappen gedaan met Marien en we konden gaan. We gingen met een taxi naar de plek waar lange afstand taxi’s vertrokken. Hier zagen we een auto met al 4 passagiers er in. De chauffeur zei dat ik naast de vrouwen achterin moest gaan zitten. Hier zaten er al 3 en Christabel en Cindy moesten voorin met hem en nog een man. Je gelooft het niet... Maar met 8 mensen naar Petauke in een gewone 5 persoonsauto en dan klachten we soms al dat we krap zitten in NL. Wat een avontuur. In een auto die in NL de APK hoogstwaarschijnlijk niet zou overleven. Daar gingen we. Sommige stukken over onverharde wegen, snelheidsheuvels al over en een road block. We stopten in de bocht voor de roadblock. Hier stapte twee mensen uit om hun reis om de fiets te vervolgen. Zo konden wij de roadblock passeren. Even later pikte we ze weer op in de volgende bocht. Je zou denken dat ze dit riedeltje wel kennen hier, want werkelijk iedereen doet dit..... Maar ja.... En we gingen verder. Uiteindelijk 180 KM verder stapten de eerste mensen uit. Maaaaaar dit was van korte duur de ruimte achterin. We zaten nu met 9 in de auto waaronder twee kinderen...Nog een klein stukje en we waren er.

Happy kwam ons ophalen en liet ons de stad zien, zijn werk en wat vrienden en familie. We hebben pizza gegeten en wat gedronken. Cindy en ik wouden graag in de villages kijken en dat hebben we gedaan. Plagge hutjes met overal koeien, kippen, varkens en geiten. Onverharde wegen, spelende kinderen en het echte Afrika gevoel. We stopte bij een klein lokaal politiebureautje waar ze net bezig waren met een case. Er was een man in elkaar geslagen door 7 andere. Die zaten nu in de cel. Dit was een hokje van 2 bij 3 waar ze met elkaar zaten. We mochten even binnen kijken. Het stonk hier en ze smeekte meteen of we ze konden helpen en zeiden dat ze onschuldig waren. De deur ging weer op slot enkel en alleen met een dikke ketting waar een knoop in kwam..... Erg bijzonder.... We hebben wat rondgelopen en zijn weer gegaan. Na het avondeten nog even het nachtleven van Petauke gezien en toen hebben Happy en een vriend ons weer helemaal terug gebracht. Vorige keer vertelde ik dat in het donker rijden niet verstandig is.... Maar dat gingen we dus doen 200km. De wegen zijn niet verlicht en soms steekt er zomaar een koe over... We moesten vol op de rem... Gelukkig hadden we een lange remweg en genoeg ruimte over om hem niet te raken. We konden weer verder na even te schrikken.. Net zoiets als bij ons een ree voor de auto.... Verderop stond een auto met pech... Je moet hier uitkijken dat als je gaat helpen ze je niet gaan overvallen, want ook hier is dat niet betrouwbaar snachts. We taste de situatie af en de jongen besloten toch te helpen. Als mensen hulp nodig hebben in de nacht is dat echt lastig.. En dat hadden ze ook echt. Een jonge jongen en een meid met een lekke band en ze stonden al zo lang op hulp te wachten dat ook de accu leeg was. Deze jongen namen dus risico om iemand te helpen.... Dat is wel echt super natuurlijk.... We konden onze reis weer vervolgen. 1 uur snachts eindelijk in mijn bedje.... Wat een lange dag ... Maar wel weer 1000 ervaringen rijker.

Enternal Life Church
We zijn uitgenodigd door iemand om naar zijn kerk te gaan. Leuk om weer eens een andere stroom te zien en aangezien naar de kerk gaan bij mij niet draait om het geloof, maar de ervaring wou ik dit wel doen en de rest ook. We kwamen bij een kerkje uit net buiten Chipata. Op een heuvel stond een primitief, klein gebouwde kerk. Hier werden we hartelijk ontvangen door de bisschop en de mensen. We mochten voorin zitten en kregen direct water. Deze kerk was nog meer dan in Navutika een kerk vol passie en vreugde. Er werd bijna alleen maar gezongen en gedanst. Wat een ervaring. En de dienst deden ze allemaal met elkaar. Wij moesten zelfs nog mee dansen en wat zeggen. Het was ene hoog halleluja gehalte en Amen.. Maaar dat maakte het extra bijzonder. Achteraf gaf iedereen elkaar en hand. En we zijn nog een keer uitgenodigd......

Mountain school
Chipata is gebouwd in de bergen. Ook waar wij verblijven zijn er overal bergen. We hadden mensen ontmoet die ons uitgenodigd hadden om naar hun school te komen in deze bergen. We dachten dat we opgehaald zouden worden door een taxi.. Zo kwam het over en kwamen er al snel achter dat we helemaal gingen lopen. Wat ook wel logisch is eigenlijk..... Maar ja.. Het was gelukkig niet meer zo warm en we hebben denk ik 5 km gelopen en allemaal bergopwaarts. We kwamen overal mensen tegen en er stonden overal huisjes op de berg waar mensen wonden. Geen auto’s te bekennen. (dit ging ook amper denk ik) Wat super gek is, is dat er overal marktkraampjes zijn met koekjes, chips, sterke drank en omo waspoeder... In the middle of..niks eigenlijk... Heeeeeel bijzonder. Maar ook kraampjes met mango’s en tomaten. Na een lange wandeling kwamen we eindelijk aan. Een prachtig schooltje aan het einde van de bewoonde wereld. De initiatief nemer heeft het school van hoop genoemd. De dichtstbijzijnde school was waar wij wonen. Dit betekende dat er veel kinderen in de bergen niet naar school konden. Dit heeft hem geïnspireerd en ze zijn begonnen met vijf kinderen onder een mangoboom. Dit is uitgegroeid in ongeveer 7 jaar tot een echt gebouw, met kookplaats, wc’s en 350 kinderen waarvan de eerste van grathe 7 nu examen doen.... Wouw wat een mooi initiatief zeg... Geld verzameld door schilderijen te verkopen en daar elke keer pen en papier van te kopen. De school wordt nog niet gefinancierd door de overheid en alles wordt dus gedaan door vrijwilligers.. Ik heb ook gevraagd om vijf schilderijen voor mij te maken..... Super nieuwsgierig...

Sinterklaas
En toen was het voor ons alweer sinterklaasavond. De laatste cadeautjes kopen en boodschappen doen... Ik heb stamppot rauwe spinazie gemaakt met krokante kip.. We hebben een maand geleden al lootjes getrokken en het kon dan eindelijk beginnen. Onder leiding van pepernoten, tumtummetjes en allemaal andere lekkere dingen zijn we begonnen aan de gedichten en surprises. Super leuk wat iedereen voor elkaar bedacht had en met niets werden de mooiste surprises gemaakt. Ook de gedichten waren allemaal erg leuk. Een sinterklaas op een warme dag.. Leuk en bijzonder om hier samen te vieren. Dan komt er een stukje van eigen cultuur boven en dat is toch wel heel erg leuk. We hadden in de supermarkt kerstmannetjes van chocola gekocht die voor ons door gingen als sinterklazen. Cindy had mij getrokken en had een vogel gemaakt. Ik ben altijd takke vroeg wakker. Een geel, zwarte, vroege vogel.... Ik had Vera en we hadden een grapje aan het begin met tandpasta op je shirt, dus ik heb een minishirtje genaaid met daarin een poppetje van plasticzakje en een stok met daaraan een knapzak vol cadeautjes.



Nog één nachtje. Morgenochtend om 03.30 bij de bus zijn om Emiel op te halen in Lusaka. Super veel zin in. Dan gaan we even vakantie vieren samen.... Jiehoeeeeeee

Kusjes voor jullie....