Eerste dagen Zambia
Door: Roosjes
Blijf op de hoogte en volg Rozemarijn
26 September 2014 | Zambia, Chipata
Inmiddels ben ik al een paar dagen in Chipata. Dit is een stadje wat in de oost provincie van Zambia ligt. De vliegreis is voorspoedig verlopen. In die grote vliegtuigen heb je dusdanig luxe dat het eigenlijk ook wel snel voorbij gaat. Het eerste moment dat ik voet zette in Afrika was in Kenia bij de overstap. Ze hebben het er over dat het hier anders ruikt… ik rook alleen maar kerosine. We hebben nog twee korte vluchten gehad en daar waren we eindelijk in Malawi. Het buurland van Zambia. Voor we door de douane konden werd onze temperatuur gemeten met oog op Ebola. Er hingen ook pamfletten over Ebola. We zijn 1 voor 1 door de douane gegaan en onze bagage was er binnen mum van tijd. Buiten stond onze chauffeur van het Bisdom al op ons te wachten. We liepen naar de auto en daar kwam inderdaad die geur… een soort droge hout geur wat in de brand staat met iets van eten wat er geroosterd wordt. Een onbeschrijfelijke geur. Direct zag ik prachtige bouganvillia’s bloeien en prachtige bomen met paarse bloemen… en toen.. daar stond onze auto… precies als uit de film. Een safari jeep. Bagage op het dak, nog een beetje achterin en met 10 mensen op naar Chipata. Achterin zaten we met ons 7e op twee bankjes langs de zijramen van de auto. Erg knus. Elk hobbeltje in de weg konden we goed voelen. Hierdoor nog meer het geweldige gevoel dat we in Afrika zijn aangekomen. In Malawi zijn we veel roadblocks tegengekomen. We zijn veel aangehouden en de chauffeur moest dan papieren laten zien uitstappen. Ze wouden dan vooral geld zien. De chauffeur hield voet bij stuk en werkte daar niet aan mee. Op een gegevenmoment hadden ze door dat ze niks konden krijgen en mochten we dan weer verder. Langs de kant van de weg veel mannen op fietsen gezien. Vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, soms ook nog met een kind in een draagdoek. Op die fietsen vervoerde ze ook de mooiste dingen, deuren, 7 grote tonnen, geiten, kippen, mensen, takken etc. Er was weinig verkeer te zien. Na ongeveer 3 uur gehobbel kwamen we aan bij de grens. Ramen dicht en hier moesten we uitstappen. We moesten ons uitschrijven uit Malawi en weer inschrijven in Zambia. Bij het Zambiaanse kantoortje moesten we zelfs gezondheidsvragen beantwoorden, onze gegevens uit het gele boekje noteren en kregen we weer een laser op ons gericht waar ze temperaturen mee checken. We mochten allemaal de grens over gelukkig. Eenmaal lopend de grens over stond op een afstandje onze chauffeur bij de auto. Er waren allemaal vrouwen aan het dansen en zingen. Steeds meer vrouwen schoven aan. Allemaal in eigen klederdracht. Waarschijnlijk van elke geloofstroom en kerk weer andere kleding. Ik vroeg de chauffeur waar ze voor danste en zongen. De Nunsi? Zou komen.. dit was een ambtenaar van het Vaticaan die de grens zou passeren. Eenmaal compleet zijn we verder gegaan. Nog een kwartiertje. En daar ging de koffer van Cindy. Van het dak. Gelukkig bungelde die nog aan een touw. We reden Chipata binnen en het gaf opeens een heel onwerkelijk gevoel. We zouden hier vier maanden gaan wonen. Een stad is hier niet zoals bij ons. Allemaal laagbouw, krakkemikkige hutjes, kraampjes, overal rood zand. Allemaal donkere mensen. Dit is raar om mee te maken. Omgekeerde wereld. We keken onze ogen uit. Maar ook de mensen hier kijken naar ons. Aangekomen bij ons appartementje waren daar alle uurkinderen die letterlijk een gat in de lucht sprongen toen ze ons zagen op de auto klauterde en bijna door de ramen naar binnen kropen. We zijn uitgestapt en foto’s gaan maken. Eenmaal in het huisje kreeg ik het weer benauwd. Dit is het dan. Back to basics.. en dit is dan nog luxe voor Zambiaanse begrippen… Pffff…. Cindy en ik zijn gaan uitpakken. We slapen samen op een kamer. Er zijn 4 twee persoonskamers met de huiskamer/eetkamer in het midden. We zijn gaan eten en eigenlijk gaan slapen. De volgende dag zijn we naar het centrum gelopen. Hier hebben we een telefoonkaart gekocht. Mijn nummer hier is +260968577130. Vervolgens hebben we gepind en zijn we boodschappen gaan doen bij de Shoprite. Groenten hebben we gehaald op de markt. De ene groep met de taxi naar huis en ik met Harro, Vera-Jane en Cindy inkopen doen. We zijn weer naar huis gelopen bepakt en bezakt. We hebben foto’s gemaakt van onze eerste aanwinsten hier. Als we willen kunnen we hier heel Europees te eten krijgen… maar dat gaan we natuurlijk niet doen… Gewoon lekker eten zonder Knor en met echte kruiden, echte rijst, aardappelen, groenten en fruit. De bananen zijn hier heerlijk. Kleintjes. Ze heten appelbanaantjes. Ook de tomaten en watermeloenen hebben heerlijke volle smaken. Koken duurde een eeuwigheid. Dit komt doordat de stroomvoorziening minder optimaal is dan bij ons en we een tweepits kookplaatje hebben. Maar verder is dit geen probleem. Het heeft wel wat. Verder hebben we nog chitenga’s gekocht. Dit zijn de omslagdoeken die bijna alle vrouwen hier dragen. Prachtige stukken stof in mooie kleuren en vormen. 20 Kwacha. 8 Kwacha is ongeveer een euro. Dat betekend dat die doeken 2,50 zijn.. Ze omdoen vind ik nog een kriem… maar ik blijf oefenen. Gisteren ook bij het bisdom geweest. Dit is ommuurd. De muren hebben hier teksten, tekeningen en reclame erop. Binnen de muren van het bisdom is een grote buitenruimte. Deze ruimte heeft banken als in de kerk alleen dan van steen en zonder leuning en een groot podium. We moesten ons hier voorstellen.. verschrikkelijk om te doen… door de microfoon. Maar goed. Dat is ook weer gebeurd. We zijn smiddags bij de sportdag gaan kijken. Iedereen begroete ons hier uitbundig. We moesten met iedereen op de foto. Wij hebben soms het gevoel aapjes te kijken.. maar in werkelijkheid doen zij dit ook. Verderop stond nog een groep jongeren. Zij waren weer aan het dansen, zingen en trommelen. We zijn niet lang gebleven.. maar kregen wel het gevoel dat mensen het erg leuk vonden dat we even geweest waren. Eindelijk wouden we op internet…. Maar dit deed het dus niet. Ik ga het vandaag maar weer proberen. (26-9-2014). Stoom is ook al twee keer uitgevallen. En we hebben wel warm water maar een kleine boiler. Dus ik ga de uitdaging aan en douche gewoon koud. Ik heb natuurlijk nog veel meer te vertellen.. maar deze laptekst is wel even genoeg.
Mijn adres hier waar iets naartoe gestuurd kan worden is Diocese of Chipata, PO Box 511235, Chipata, Zambia.
Veel liefs!!!!! Kusss Kusss
P.s. we zijn net naar Chesire home geweest. Hier worden kindjes heengebracht met klompvoetjes, lepra, x beentjes etc. Hier wordt gewerkt aan het herstel in de maatschappij. Ze zorgen er voor dat ze protheses krijgen, beentjes weer recht groeien etc. Deze kindertjes waren erg blij om ons te zien. Allemaal wouden ze dansen, op de foto, mijn naam weten, weten hoe het gaat en ga zo maar door. Leuk om ze blij te maken met ons bezoek.
-
26 September 2014 - 17:05
Albert:
Mooi verhaal. Ga het maandag nog wel eens op de computer lezen. Fijn dat het goed gaat. -
26 September 2014 - 17:05
Albert:
Mooi verhaal. Ga het maandag nog wel eens op de computer lezen. Fijn dat het goed gaat. -
26 September 2014 - 17:20
Floor:
Leuk om te lezen, hier ook heel erg druk (met werk helaas:P) -
26 September 2014 - 18:25
Antje Jager:
Antje .Erg mooi om te lezen.
-
26 September 2014 - 19:01
Henriette:
Wat heb je het mooi opgeschreven Roos! Toen ik je verhaal las was het net alsof ik zelf (weer) in Afrika was. Heb er van genoten, hoop dat je nog heeeeeeel veel gaat vertellen/opschrijven zodat wij ook nog een beetje mogen mee genieten! Veel plezier verder en groetjes van henriette
-
26 September 2014 - 21:01
Antje Jager:
Wat een mooi verhaal, we kijken uit naar de volgende -
26 September 2014 - 22:24
Janny:
Wat een belevenissen in zo'n ander cultuur..... -
27 September 2014 - 17:14
Sanne:
Hee Roos, wat een mooi verhaal :) Fijn dat je goed bent aangekomen! Hopelijk ben je snel gewend aan je nieuwe Afrikaanse leven. Dikke kus uit Quito -
28 September 2014 - 09:23
Antoine:
Prachtig verhaal....ben alweer in afwachting van het volgende. Je verteld het op een manier dat het wel lijkt alsof we naast je lopen!! -
29 September 2014 - 16:31
Albert:
Heb het op het grote scherm gelezen en het blijft een prachtig verhaal, met mooie foto's. Leuk om jouw nieuwsgierigheid en verwondering te zien. Ben benieuwd hoe je jezelf ontwikkeld en hoe Afrika een stukje van jou en jij een stukje van Afrika wordt. -
30 September 2014 - 11:55
Nienke:
Cool Roos! Wat een avontuur...
Heeeel veel plezier en geniet! Ik hoop nog veel meer te lezen van je. -
30 September 2014 - 19:41
Suus:
Lieve Roos, wat een ervaringen al. Fijn om te lezen!!!
Succes en genieten.
Liefs Suus -
30 September 2014 - 21:04
Coba:
Prachtig Rozemarijn, wat een avontuur. Fijn om mee te kunnen lezen. -
04 Oktober 2014 - 08:36
Gerard:
dag Roos, wat een avontuur daar! Veel plezier en geniet ervan. Groet Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
