Meneer de president, welterusten
Door: roosjes
Blijf op de hoogte en volg Rozemarijn
14 November 2014 | Zambia, Chipata
Ik sta nu in het zwembad en bedacht me net dat ik ook wel weer eens een blog wou schrijven. Toen kwam Marien met het briljante plan om mijn laptop op de rand te zetten en dan te gaan typen. Sinds de eerste keer zwemmen ben ik elke week nog een keer gaan zwemmen.
Kleermaker:
Afgelopen week hebben we de kleermaker laten komen. Mensen verkopen hier groenten, of dragen bakken op hun hoofd met chemische ijsjes/ranja zakjes, houtenlepels, ze zijn taxi chauffeur hetzij fiets, auto, minibus, maar ze kunnen ook kleermaker zijn. Ik heb in de weken dat ik hier zit al mooie lappen gekocht. Ik ben benieuwd wat hij er van gaat maken. Als het goed is komt hij morgen alles weer brengen.
Bergbeklimming:
Afgelopen zondagmiddag zijn we met de groep een berg hier in Chipata gaan beklimmen. De kok van het bisschopshuis had ons uitgenodigd om dit samen te gaan doen. Aangezien hij de weg weet hebben we dit met beide handen aangegrepen. Op het warmst van de dag zijn we gaan lopen. Ongeveer 35 graden is het dan. Op mijn fluoriserende nikes ging ik op weg. Een paar liter water mee wat uit de vriezer kwam en gaan. De hoofdwegen zijn hier geasfalteerd, maar daarnaast is er ook geen andere soort weg dan steentjes en zand. Nog best wel lastig om grip te houden op onze weg naar boven. Gewoon een uitgesleten weggetje door de struiken, planten en bomen heen naar boven. De kok had een behoorlijk tempo en met die hitte was dat een behoorlijke workout. Halverwege kwamen we bij een soort platform. Hier was de watervoorziening van een paar compound van Chipata. Vanaf hier konden we heel mooi in vogelperspectief Chipata zien. Vanaf hier gingen we verder naar boven om ook de andere kant van de berg te kunnen zien. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht op boerderijen, bergen, bergen en bergen. Ook was er een groot stuwmeer te zien.Twee verschillende uitzichten in één middag. Er waren prachtige bomen met mooi groen blad en af en toe een bloemetje te zien. Ik heb ook een orchideeën soortje gezien. Super leuk!! En een brem en ik denk een bonenkruid achtig plantje. Er vloog nog een rood ding over en naar beter kijken was dit een grote sprinkhaan. Als hij sprong kleurde hij prachtig. Er schoot een konijntje voor ons weg en deze kleine dingetjes maakte deze wandeling tot een grootse ervaring. Naar beneden lopen was nog een grotere beproeving dan naar boven. De grip was nu helemaal weg en af en toe gleden we dan ook echt en moest je je vastgrijpen om niet te vallen.
Projecten:
Afgelopen twee weken liepen de tienermoeder projecten wat minder. De meisjes zijn bezig met hun examens schrijven en hebben daardoor nu even geen tijd. Met de meisjes die er wel waren hebben we een nieuw spel geleerd. Met allemaal plastic zakjes maakten ze een bal en die bal gooiden ze dan vervolgens keihard! naar de persoon die in het midden stond. Als je geraakt werd was je af... Heel bijzonder. Het sexworkersproject krijgt iets meer vorm. We hebben nog twee keer aan night drive gedaan. Één keer om echt te kijken wat er op straat gebeurd. De meisjes staan zelfs bij het kerkhof. We hebben met twee vrouwen gesproken. Ze doen dit werk om snel geld te verdienen met een hoge winst. Ze zijn gedwongen dit werk te doen omdat partner is weggelopen en bij de ander haar man is overleden. Niemand die nog voor ze kan zorgen. En met kinderen moet er toch geld komen. Prostitutie is illegaal en ze moeten goed uitkijken niet opgepakt te worden. Ze waren erg open en we konden ze alles vragen. Later deze week hebben we ze weer gesproken. Ze willen het liefst stoppen met deze job en wie weet kunnen we ze echt helpen om dit te bereiken. We zijn met ze wezen stappen. Echt vrouwen onder elkaar. Super leuk.
Sociale controle:
De sociale controle is trouwens erg groot. Mannen kunnen best wel vervelend doen en dan wordt er meteen op gereageerd als ze aan onze houding zien dat we het niet prettig vinden. Zo stapte Cindy alleen in een auto na het stappen. Manon en ik zaten in een andere auto en ze werd gevolgd. Toen ze uitstapte vroeg de man die haar volgde of alles oke was. Hij had haar blanke vrienden(ons) niet gezien en wou zeker weten dat het goed was. Hij herkende haar namelijk van de vorige keer stappen. Super vriendelijk...Gelukkig kende we de mensen waarbij we meereden wel. S avonds is het best gevaarlijk om in een auto te zitten of langs de kant van de weg te lopen. Auto’s rijden hard en de grootste wint. Ook rijden hier veel auto’s met kapotte lichten of geen licht, soms staan ze op de weg geparkeerd en omdat er geen straat verlichting is kan dit flink fout gaan. Er zijn hier erg veel roadkills.
Overlijden president:
De president is een paar weken geleden overleden. Zambia kende drie weken van rouw. Er is tijdelijk een blanke man aangesteld om vicepresident te zijn. Hij heeft een belangrijk iemand ontslagen in nog voor de rouwtijd over was en hierdoor zijn rellen ontstaan in de hoofdstad Lusaka. Hier in Chipata krijgen we niet veel mee van wat er buiten ons eigen leventje gebeurd. Dat is echt een groot verschil. In Nederland weten we altijd alles wat er gebeurd. Jullie wisten bijvoorbeeld eerder van de rellen dan ik. Op de markt waar we elke zaterdag verse groenten kopen kwamen we wel een dronken idioot tegen. Hij had witte poeder op zijn kop en riep dingen in het Chichewa. Het klonk alsof hij graag president wou worden en daarom hij zichzelf maar wit had gepoederd... Hij was best intimiderend, niet alleen naar ons, maar ook naar de eigen bevolking toe. Hier is alles rustig verlopen. Afgelopen dinsdag is de president begraven. Er was een rouwbijeenkomst in het stadion waar we pas nog 50 jaar onafhankelijkheid hadden gevierd. Mensen droegen chitenga’s met zijn hoofd er op of met RIP president.. En zoiets hij heeft dapper gevochten en is nu weer thuis en kan rusten... Mensen dragen shirts, petjes en tevens op auto’s werd de president herdacht. De dienst was niet erg druk bezocht, maar wel bijzonder om even bij te zijn. Mensen waren wederom blij dat we met ze mee leefden. Er was een tv voor wel 300 mensen en we besloten na alles even aangekeken te hebben weer naar huis te gaan. We werden twee keer gevraagd om wat te zeggen voor ene televisie zender. Dit voelt stom omdat we wit zijn worden we namelijk gevraagd. Ze trekken ons soms voor heb ik het idee en kijken echt tegen ons op... Het zou een belediging zijn om nee te zeggen denk ik, dus ik heb het gewoon geaccepteerd. De sfeer was gemoedelijk en iedereen kon doen en laten wat die wou. Geen verplichte kleding of verplicht stil zijn. Dit was heel mooi om te zien.
Leuk om jullie reacties te lezen op mijn blog of via mail/sms. Bedankt daarvoor. Over minder dan drie weken komt Emiel me opzoeken... Daar kijk ik erg naar uit. Het is hier allemaal erg leuk en leerzaam en een grote ervaring, maar toch mis ik thuis wel echt. Alles is echt anders en dat begrijp je denk ik alleen als je naar een Afrikaans land bent geweest. Fijn om dit te kunnen delen. De langste twee maanden hebben we gehad. december gaat vast zo voorbij en januari al helemaal want we gaan dan afronden en afscheid nemen. En dan komen Sander, mama en Floor ook al deze kant op en reizen we door naar het geboorte land van mama. Tanzania met als afsluiting Zanzibar en Dubai. ZIN IN!!!!
O ja en ik heb ook bananen geoogst van onze eigen bananenboom :)
kusjes
-
14 November 2014 - 18:11
Zusie:
Leuke foto's. Leuk verslag! -
14 November 2014 - 20:01
Janny:
Gezellig verslag en leuke foto's. Leuk dat Emiel komt!
-
15 November 2014 - 16:11
Oma Ria:
Dag lieve Roos.
Weer een leuk verslag ,pas je wel goed op jezelf'
Want ik vind het nogal heftig wat je allemaal meemaakt.
Groetjes van Oma en Opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley